ती आज गोठली आहे

कोमेजल्या फुलांनी, ही प्रीत माळली आहे,

माझी अनंत स्वप्ने, मी आज जाळली आहे,

नव्हतो कधीच येथे,  मी भाग शर्यतीचा,

समजावूनी मनाला, मी हार टाळली आहे

आता नसे कशाची, ओढ ही जीवाला,

सोडून पावलांना, ही वाट चालली आहे,

सरता सरता ही सरेना, हा काळोख दाटलेला

निजवून मज उशाशी, ही रात जागली आहे.

            भिजवून आसवांनी, मोहरून सर्व काया,

ओल्या मिठीत माझ्या, ती आज गोठली आहे...!

-परशुराम महानोर

गझल

यहा हर शख्स के चेहरे बहुत है,

मासूम आँखोंमे राज गहरे बहुत है,

धुंधला सा दिखता है हर इंसान यहाँ,

तुम्हारे शहर मे कोहरे बहुत है,

हमे तो आदत है मैफिलों मे झूमने की

दिल के समंदर में लहरे बहुत है,

यहा हर कदम संभाल के रख मेरे दोस्त,

इश्क की गलियोंमे हुस्न पे पहरे बहुत है....!

-परशुराम महानोर

कविता

माझं प्रेम

श्रावण धारेत चिंब भिजलं,

नितळ निळाईत न्हाहून निघालं,

हिरव्या रानात, सोनेरी उन्हात,

काठोकाठ भरून नकळत सांडलं,

तुझ्या डोळ्यात नेहमीच दिसलं,

माझ्यासाठी आणि फक्त मा‍झ्याच साठी,

पापण्यांच्या आड तू जपून ठेवलं,

ओठांवर गोठलं, नजरेने टिपलं,

जागेपणी स्वप्नांच्या वेलीवर फुललं,

आठवणींच्या बागेत बहरून आलं, 

श्वासात माझ्या भरून उरलं,

कोण म्हणतो, मी काहीच नाही केलं,

तुझ्या या अबोल प्रेमावर मी प्रेम केलं !

तुझ्या या अबोल प्रेमावर मी प्रेम केलं !

-          -परशुराम महानोर.